تحلیل اهمیت- عملکرد از منظر عوامل کلیدی موفقیت در "صنایع خلاق"

نویسندگان

1 استاد دانشکده علوم اقتصادی و اداری، دانشگاه مازندران

2 دانشجوی دکتری مدیریت تولید و عملیات، دانشگاه مازندران، عضو هیأت علمی پژوهشکده سیاست‌پژوهی و مطالعات راهبردی حکمت

چکیده

نوآوری و خلاقیت واژگانی هستند که به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند و مفهوم اقتصاد خلاق هم در اسناد خط مشی و سیاست های کلان کشورهای اروپایی از جمله سیاست های اتحادیه اروپا، برنامه عمران ملل متحد و دیگر اسناد سازمان های بین المللی به وضوح قابل مشاهده است. از سویی مفاهیم صنایع فرهنگی، صنایع خلاق و اقتصاد خلاق، تاکنون در ایران مورد توجه تعداد اندکی از اندیشمندان و پژوهشگران بوده است. در عین حال، توجه دیگر کشورها به این مفاهیم و درک پیامدهای آن منجر به تحولات عمیق در تفکر و نوع نگرش سیاست گذاران کلان فرهنگی و اقتصادی شده است. هدف این مقاله ایجاد درکی بهتر و عمیق تر از مفهوم صنایع فرهنگی و صنایع خلاق به عنوان زیربنای اقتصاد خلاق از دیدگاه عوامل کلیدی موفقیتِ این صنایع است. این پژوهش بر مبنای نظرات 40 نفر از خبرگان حوزه صنایع خلاق که بر اساس معیارهای تخصص و سابقه فعالیت آنها انتخاب شده اند انجام گرفته و در آن با بکارگیری تکنیک تحلیل اهمیت-عملکرد به بررسی عوامل کلیدی موفقیت در صنایع خلاق کشور پرداخته شده است. نتایج پژوهش هم حاکی از آن است که از نظرگاه خبرگان و فعالان دخیل در این صنعت، هنوز توجه به عوامل کلیدی موفقیت بجز برای عامل سرمایه های فرهنگی در وضعیت مطلوبی قرار ندارد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

english title

نویسندگان [English]

  • Mehrdad Madhoushi 1
  • mehdi mohammadi 2
  • Mahdi Shameli 2
1 Professor of Faculty of Economic and Administrative Sciences, University of Mazandaran, Babolsar,Iran
2 PhD Student of Production and Operations Management, University of Mazandaran, Babolsar,Iran
چکیده [English]

Innovation and creativity are words that usually used widely and the concept of the creative economy in policy documents of major European countries such as EU, UNDP And strategies in other international organizations is clearly visible. The concept of creativity, cultural industry, creative industry and particularly the creative industries in Iran, has considered by few of scholars and researchers. However look at the attention of other countries to understand this concept and its consequences have led to profound changes in thinking and attitude of cultural and economic policy makers.

The aim of this study is to create a better and deeper understanding of the concept of cultural and creative industries from the perspective of the key success factors of this industry. In this research Using 40 experts in the field of creative industries, Which were selected based on criteria of expertise and experience activities, and applying Importance-Performance Analysis to examines the key success factors in the country's creative industries. The results indicated that Considering key success factors in the industry, in terms of experts and participants in this industry, with the exception of cultural capital, are not currently in desirable status.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Content Industry
  • Creative Industry
  • Cultural Industry
  • Creative Economy
  • Key Successful Factor
[1]                 Phillips, R., & Shockley, G. (2009). Linking cultural capital conceptions to asset-based community development. Mobilizing communities: Asset building as a community development strategy. Philadelphia: Temple University Press.
[2]                  کاظمی، مهدی؛ کمالیان، امین‌رضا و طالبی‌زاده، محدثه. (1391). کارآفرینی فرهنگی و صنایع خلاق. کنفرانس ملی کارآفرینی و مدیریت کسب‌وکارهای دانش‌بنیان.
[3]                 Peters, M. A., Marginson, S., & Murphy, P. (2009). Creativity and the global knowledge economy. Peter Lang.
[4]                 Yusuf, S., & Nabeshima, K. (2005). Creative industries in east Asia. Cities, 22(2), 109-122.
[5]                 Heng, T. M., Choo, A., & Ho, T. (2003). Economic contributions of Singapore's creative industries. Economic Survey of Singapore First Quarter 2003, 51-75.
[6]                  میرزمانی، اعظم؛ سعدآبادی، علی‌اصغر و رضائیان فردویی، صدیقه. شناسایی راهکارهای ساماندهی نظام نوآوری صنعت موسیقی. فصلنامه علمی­پژوهشی سیاست علم و فناوری، سال هفتم، شماره 1، 1-14.
[7]                  نقیب‌السادات، سید رضا. (1387). تعریف، ادبیات و نقش صنایع فرهنگی در توسعه همه‌جانبه کشور. کتاب ماه علوم اجتماعی، شماره 10، 16-18.
[8]                  واعظی، منصور. (1388). صنایع فرهنگی و فرهنگ عمومی. کتاب ماه علوم اجتماعی، شماره 23: 55-57.
[9]                 Zuhdi, U. (2012). Analyzing the influence of creative industry sector to the national economic structural changes by decomposition analysis: The case of Indonesia. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 65, 980-985.
[10]             DCMS. (2001). Creative industries mapping document 2001, 2nd edn. Department of Culture, Media and Sports of English.
[11]               کیقبادی، مرضیه؛ فخرایی، مرضیه؛ علوی، سیده سارا و زواری، سید عبدالمجید. (1387). سند شناخت صنعت فرهنگی. قم: اندیشکده صنعت و فناوری (آصف).
[12]             Wong, C. Y., & Gao, R. (2008). Creative Industry in UK, Japan and China: A supply chain management perspective (No. 2008-01).
[13]             Bōeki Shinkōkai, N. (2005). "Cool" Japan's Economy Warms Up, Economic Research Department Japan External Trade Organization (JETRO).
[14]             Zhang, J., & Kloudova, J. (2011). Factors Which Influence the Growth of Creative Industries: Cross-section Analysis in China. Creative and Knowledge Society, 1(1), 5-19.‏
[15]             UNESCO & UNDP. (2013). Creative economy report 2013 special edition: widening local development pathways. New York: United Nations Development Programme.
[16]             UNCTAD & UNDP. (2008). Creative economy report: the challenge of assessing the creative economy: towards informed-making. New York: United Nations Development Programme.
[17]               پیغامی، عادل. (1390). مقاومت اقتصادی یا اقتصاد مقاومتی. قابل مشاهده در http://farsi.khamenei.ir/others-note?id=20551. دهم آبان 1394.
[18]             Bullen, C., & Rockart, J. (1981). A primer on critical success factors, Massachusetts Institute of Technology (MIT), Sloan School of Management (No. 69). Working Paper.‏
[19]             Aksoy, A. (2010). Creative Entrepreneurship in Rotterdam. Erasmus University.‏
[20]             Chen, X., Wei, J., & Huang, X. (2010, June). Success factors of innovation in creative industry in China: Case study on animation companies. In Management of Innovation and Technology (ICMIT), 2010 IEEE International Conference on (pp. 800-805). IEEE.‏
[21]             Jiuping, X., Fry, J. A., Lev, B., & Hajiyev, A. (2013). Proceedings of the Seventh International Conference on Management Science. New York: Springer.
[22]             Keane, M., Ryan, M. D., & Cunningham, S. (2005). Worlds apart? Finance and investment in creative industries in the People’s Republic of China and Latin America. Telematics and Informatics, 22(4), 309-331.‏
[23]             Setyaningsih, S., Rucita, C. P., Hani, U., & Rachmania, I. N. (2012). Women empowerment through creative industry: A case study. Procedia Economics and Finance, 4, 213-222.
[24]             Yusuf, S., & Nabeshima, K. (2005). Creative industries in east Asia. Cities, 22(2), 109-122.‏
[25]             Clare, K. (2013). The essential role of place within the creative industries: Boundaries, networks and play. Cities, 34, 52-57.‏
[26]             Shuqin, S. (2012). Cultural and Creative Industries and Art Education. Physics Procedia, 33, 1652-1656.
[27]             Hutabarat, Z. (2012). The Potential Growth of Creative Industries in Province of Riau.
[28]             Suparman, S., Sudirman, I., & Siswanto, J. (2012). Identification Characteristics of Potential Creative Industry in Bandung to be Developed through Strategy of Replication. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 65, 955-960.
[29]             Dreesmann, M., Grüner, H., & Schmidt, A. (2014). Creative Industries: A New Sphere of Activities for the University of the Arts? Aspirations, Challenges and Restraints of Creative Industries in the Context of Management Education. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 110, 587-594.‏
[30]             Moore, I. (2014). Cultural and Creative Industries Concept–A Historical Perspective. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 110, 738-746.‏
[31]             Radu-Daniel, P., Cristian, B., Constantin, D. C., & Irina, S. (2014). Territorial imbalances in the distribution of creative industries in the North-Eastern Development Region. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 122, 179-183.‏
[32]               بازرگان هرندی، عباس. (1387). روش تحقیق آمیخته: رویکردی برتر برای مطالعات مدیریت. فصلنامه دانش مدیریت، سال 21. ش 81 : 19-36.
[33]             Ainin, S., & Hisham, N. H. (2008). Applying importance-performance analysis to information systems: An exploratory case study. Journal of Information, Information Technology, and Organizations, 3(2), 95-103.‏
[34]             Eskildsen, J. K., & Kristensen, K. (2006). Enhancing importance-performance analysis. International Journal of Productivity and Performance Management, 55(1), 40-60.‏
[35]             Tyrrell, T. J., & Okrant, M. J. (2004). Importance—Performance Analysis: Some Recommendations From An Economic Planning Perspective. Tourism Analysis, 9(1-1), 63-76.‏
[36]             Angell, R. J., Heffernan, T. W., & Megicks, P. (2008). Service quality in postgraduate education. Quality Assurance in Education, 16(3), 236-254.‏
[37]             Smith, S., & Costello, C. (2009). Culinary tourism: Satisfaction with a culinary event utilizing importance-performance grid analysis. Journal of Vacation Marketing, 15(2), 99-110.‏
[38]             O'Neill, M. A., & Palmer, A. (2004). Importance-performance analysis: a useful tool for directing continuous quality improvement in higher education. Quality assurance in education, 12(1), 39-52.‏
[39]             Riviezzo, A., de Nisco, A., & Rosaria Napolitano, M. (2009). Importance-performance analysis as a tool in evaluating town centre management effectiveness. International Journal of Retail & Distribution Management, 37(9), 748-764.‏
[40]             Bacon, D. R. (2003). A comparison of approaches to importance-performance analysis. International Journal of Market Research, 45(1), 55-73.‏