ارائه مدلی برای ارزیابی و مقایسه نظامهای ملی نوآوری: سنجش در 146 کشور و تحلیلی بر وضعیت ایران

نویسندگان

استادیار دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران

چکیده

امروزه نوآوری به یکی از مهم­ترین عوامل رشد اقتصادی پایدار کشورها تبدیل شده و مدل­های مختلفی برای ارزیابی و مقایسه نظام ملی نوآوری کشورها وجود دارد. مقاله حاضر تلاش دارد با بررسی مدل­های ارائه‌شده و با تأکید بر ابعاد نظام­ ملی نوآوری، مدلی برای ارزیابی توان نوآوری در سطح ملی ارائه دهد. بنابراین ابتدا با انجام مطالعات کتابخانه­ای و بررسی مدل­های مختلف، شاخص­های مربوط به هر یک از کارکردهای نظام نوآوری استخراج و پس از آن با برگزاری پانل خبرگان متشکل از پنج صاحب­نظر این حوزه، شاخص­های نهایی احصاء گردید که بر پایه آن مدلی با 7 عامل و 29 شاخص در غالب عوامل زمینه­ای، ورودی، فرآیندی و خروجی محیط نوآوری، برای سنجش میزان نوآوری در سطح ملی ارائه شد. در ادامه با استفاده از داده­های استخراج‌شده از منابع مختلف بین­المللی و روش تحلیل عاملی تأییدی، ابعاد و مؤلفه‌های مدل مورد تأیید قرار گرفتند و سپس بر مبنای این مدل، 146 کشور جهان از منظر نظام ملی نوآوری رتبه­بندی شدند که نتایج آن با سایر مدل­های مشابه مقایسه گردید. در نهایت نیز وضعیت ایران در هر یک از کارکردهای هفت‌گانه (مرتبط با 7 عامل مورد اشاره) مشخص و بر مبنای آزمون t بر روی میانگین امتیازات کشورها، نقاط قوت و ضعف نظام ملی نوآوری ایران تعیین و راهکارهایی جهت بهبود آن ارائه شده است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

A Model for Evaluating and Comparing the National Innovation Systems in 146 Countries

نویسنده [English]

  • Mehdi Mohammadi
Assistant Professor, Faculty of Management, University of Tehran, Iran
چکیده [English]

In the recent years, innovation has become an important indicator of sustainable economic growth in most countries. Therefore, there are different models for evaluating and comparing the national innovation system of countries. This paper is out to represent a model for evaluating the effectiveness of innovation at the nation-wide level by the means of studying the models proposed around the world. For this purpose, a variety of models are studied and the key indicators of national innovation systems are identified. From these indicators, those which are indicated in at least five models are chosen and after interviewing with several elites in this area, the most important key indicators are specified. Using the finalized key indicators, a model including 7 factors and 29 indicators is developed in order to evaluate the amount of innovation at the nation-wide level. There are four groups of base, input, process and output factors. Furthermore, by the use of data’s from different international sources and the conformity factor Analysis method, the aspects and the factors of the model are verified. In the next step, 146 countries were ranked and compared by the use of this model. Finally in each of the 7 factors, Iran’s status was assigned and by the use of the T-Test on the average scores of all countries, the strengths and weaknesses of Iran’s national Innovation system were determined and suggestions for improvement were represented.

کلیدواژه‌ها [English]

  • National Innovation System
  • evaluating of national innovation capability
  • conformity factor Analysis
  • Ranking
[1] Fagerberg, J. (1994). Technology and international differences in growth rates. Journal of economic Literature, 32(3), 1147-1175.
[2] Mayor, M. G. O., de la Hera, M. L. B., & Ruiz, E. D. D. (2012). Empirical study of national technological innovation capability in Africa. South African Journal of Economic and Management Sciences, 15(4), 440-463.‏
[3] Freeman, C., Clark, J. & Soete, L. G. (1982). Unemployment and technical innovation: a study of long waves and economic development. Pinter: London.
[4] Fagerberg, J. (1987). A technology gap approach to why growth rates differ. Research policy, 16(2), 87-99.
[5] Silverberg, G., & Soete, L. (1988). Technical change and economic theory (Vol. 988). C. Freeman, & R. Nelson (Eds.). London: Pinter.
[6] Howitt, P. (1992). A model of growth through creative destruction. Econometrica, 60, 323-351.
[7] Grossman, G. & Helpman, E. (1993). Innovation and growth in the global economy. Cambridge: The MIT press.
[8] Juma, C., Fang, K., Honca, D., Huete-pérez, J., Konde, V. & Lee, S. (2001). Global governance of technology: meeting the needs of developing countries. International Journal of Technology Management, 22(7-8), 629-655.
[9] Furman, J. L., Porter, M. & Stern, S. (2002). The determinants of national innovative capacity. Research Policy, 31, 899-933.
[10] Archibugi, D., & Coco, A. (2004). A new indicator of technological capabilities for developed and developing countries (ArCo). World development, 32(4), 629-654.
[11] Godinho, M. M., Mendonça, S. F., & Pereira, T. S. (2005). Towards a taxonomy of innovation systems. Lisbon: Mimeo.
[12] منطقی، منوچهر؛ حسنی، علی؛ بوشهری، علیرضا. (1388). شناسایی چالش­های سیاستگذاری در نظام ملی نوآوری ایران. فصلنامه سیاست علم و فناوری، 2(3)، 87-102.
[13] Archibugi, D., Denni, M., & Filippetti, A. (2009). The technological capabilities of nations: The state of the art of synthetic indicators. Technological Forecasting and Social Change, 76(7), 917-931.
[14] Arundel, A., Garrelfs, R. (1997). Innovation measurement and policies, European Commission, Brussels: EIMS publication, No. 50.
[15] Arundel, A., Hollanders, H. (2008). Innovation scoreboards: indicators and policy use, in Nawelaers.  C., Wintjes (Eds.). Innovation policy in Europe. Measurement and Strategy. Massachusetts: Edward Elgar Publishing Limited, 29-52.
[16] Stead, H. (1976). The costs of technological innovation. Research Policy, 5(1), 2-9.‏
[17] Barnal, J. D. (1939). The Social Function of Science. London: Routledge and Kegan Paul.
[18] Kline, S. J., Rosenberg, N. (1986). An overview of innovation The Positive Sum Game. Washington, DC: The National Academies Press.
[19] Freeman, C., (1987). Technology policy and economic performance: lessons from Ja-pan(pp. 11-17). London: Pinter Publishers.
[20] Hippel, E. V. (1988). Sources of Innovation, Oxford: Oxford University Press.
[21] Edquist, C. (2001). The Systems of Innovation Approach and Innovation Policy: An account of the state of the art. In DRUID Conference, Aalborg. 12-15.‏
[22] محمدی، مهدی؛ طباطبائیان، سیدحبیب‌الله؛ الیاسی، مهدی؛ روشنی، سعید. (1392). تحلیل مدل شکل­گیری کارکردهای نظام نوآوری فناورانه؛ مظالعه موردی بخش نانوفناوری. فصلنامه سیاست علم و فناوری، شماره 4، 19-32.
[23] Fagerberg, J., & Godinho, M. M. (2005). Innovation and catching-up. The Oxford Handbook of Innovation. Oxford University Press, New York, 514-543.‏
[24] OECD. (1999). Managing National Innovation Systems. Paris: Organization for Economic Coopration and Development.
[25] بی­تعب، علی؛ قاضی­نوری، سیدسپهر؛ شجاعی، سعید. (1392). مدلی برای ارزیابی توانمندی نوآوری در سطح ملی. فصلنامه مدیریت توسعه فناوری، شماره 2، 4-29.
[26] United Nations Development Program (UNDP). (2001). Human De-velopment Report 2001, Making New Technologies Work for Human Development. New York: Oxford University Press. http://www.undp.org
[27] Lall, S., & Pietrobelli, C. (Eds.). (2002). Failing to compete: Technology development and technology systems in Africa. Cheltenham: Edward Elgar Publishing.‏
[28] UNIDO (United Nations Industrial Development Organization). (2005). Industrial Development Report 2005-2006. Competing through innovation and learning. Vienna: UNIDO.
[29] World Bank. (2006). World Development Indicators. Washington, DC: The World Bank.
[30] Godinho, M., Mendonca, S., & Pereira, T. (2003, December). Mapping innovation systems: A framework based on innovation data and indicators. In International Workshop on Empirical Studies on Innovation in Europe.‏
[31] European Commission (Ed.)., (2006). Brussels: European Innovation Scoreboard.
[32] ESCWA Annual Report. (2009).
[33] Nasierowski, W., & Arcelus, F. J. (1999). Interrelationships among the elements of national innovation systems: a statistical evaluation. European Journal of Operational Research, 119(2), 235-253.‏
[34] Nasierowski, W., & Arcelus, F. J. (2003). On the efficiency of national innovation systems. Socio-Economic Planning Sciences, 37(3), 215-234.‏
[35] Niosi, J. (2002). National systems of innovations are “x-efficient”(and x-effective): Why some are slow learners. Research policy, 31(2), 291-302.‏
[36] Carlsson, B., Jacobsson, S., Holmén, M., & Rickne, A. (2002). Innovation systems: analytical and methodological issues. Research policy, 31(2), 233-245.‏
[37] World Economic Forum (WEF). (2001-2003). The Global Competitiveness Report. New York: Oxford University Press.
[38] WUNSCH-VINCENT, S. A. C. H. A. (2012). The Global Innovation Index 2012: stronger innovation linkages for global growth. The Global Innovation Index 2012, 3.‏
[39] Wagner, C. S., Brahmakulam, I., Jackson, B., Wong, A., & Yoda, T. (2001). Science and technology collaboration: Building capability in developing countries (No. RAND/MR-1357.0-WB). RAND CORP SANTA MONICA CA.‏
[40] Gogodze, J. (2013). Composite indicator ECAICI and positioning of Georgia’s innovative capacities in Europe-Central Asia Region. MPRA Paper, (43921).‏