با گسترش مفهوم سرمایه (شامل سرمایه فیزیکی و سرمایه انسانی)، عوامل مؤثر دیگری علاوه بر سرمایه فیزیکی و نیروی کار نیز در جریان رشد اقتصادی شناسایی شدند. یکی از این عوامل، بهره وری منابع تولید است که تحت تأثیر عوامل متعددی از جمله دانش قرار می‌گیرد. هدف این مطالعه بررسی رابطه بلندمدت بین محورهای مختلف دانش در چارچوب اقتصاد دانش بنیان و رشد اقتصادی ایران طی دوره 1346- 1386 است. به این منظور از تکنیک اقتصاد سنجی مدل تصحیح خطای برداری و آزمون هم‌انباشتگی جوهانسن استفاده شده‌است. نتایج نشان می‌دهد که بین محورهای مختلف دانش (سرمایه انسانی و آموزش، رژیم‌های نهادی و اقتصادی و زیرساخت‌های اطلاعاتی) رابطه بلندمدت وجود دارد و تمام محورهای دانش تأثیر مثبت بر رشد اقتصادی ایران دارند. همچنین ضریب ECM منفی و کوچک می‌باشد و لذا سرعت تعدیل انحراف از کوتاه‌مدت به بلندمدت بطئی و کند است.
The Long Run Relationship Between Knowledge Based Economy and Economic Growth in Iran
نویسندگان [English]
Davood Behbudi1؛ Behzad Amiri2
1Associated professor in Economics, University of Tabriz
2M.A. In Economics
چکیده [English]
Increasing total productivity of factors is an issue of upmost concern for economists in economic growth process. Recent developments in the theory of neoclassical economic growth identify knowledge as an important contributing factor to productivity growth. This paper examines the long-run relationship between variables contributing to knowledge and economic growth in Iran during 1968-2007. We use the Johansen method of co-integration and the error correction (VEC) model. The results show the existence of a long-run equilibrium relationship between economic growth and variables representing knowledge in the Iranian economy and also the positive effect of all these variables on the economic growth. In addition, coefficient of ECM is negative and small, implying slow adjustment towards the long-run equilibrium level.
کلیدواژه‌ها [English]
Knowledge-based economy, Economic growth, Co- Integration, Vector Error Correction Model
ابتدای صفحه