انجمن مدیریت فناوری و نوآوری ایران
سیاست علم و فناوری
20080840
27834476
14
1
2021
04
21
بررسی مشکلات تامین سرمایه در فرآیند تجاریسازی محصولات دانشبنیان
3
20
FA
حسین
فخاری
کارشناس ارشد مدیریت اجرایی، شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان
10.22034/jstp.2021.13876
تجاریسازی محصولات دانشبنیان نقش بسیار مهمی در توسعه اقتصادی و پیشرفت جوامع امروزی ایفا مینماید. دینامیک این فرآیند بسیار پیچیده بوده و یکی از اصلیترین مشکلات آن سازوکارهای تامین مالی و جذب سرمایه است. در این پژوهش بر اساس راهبرد عمقنگر و تحلیلی، با روش «مورد کاوی چندگانه» طولانی مدت با هدف بررسی مشکلات جذب سرمایه و تامین مالی در فرآیند تجاریسازی محصولات دانشبنیان در فضای کسب و کار کشور، سه محصول دانشبنیان موفق که هر کدام فرایند تجاریسازی را در شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان در طول سالهای ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۸ راهبردهای مالی متفاوتی طی کردهاند انتخاب شد. روش گردآوری دادهها به منظور افزایش ارزش حقیقی پژوهش بر مبنای کثرتگرایی بوده و برای تحلیل دادهها پس از اشباع نظری، جهت همگن سازی و مقایسههای نظاممند، از ترکیب مدلهای تجاریسازی گلداسمیت و سرکین استفاده شد. نتایج این پژوهش نقش حمایتهای هوشمندانه مالی در مراحل مختلف رشد شرکتهای دانشبنیان نظیر حمایتهای تشویقی، تسهیلات بدون بهرهی بلندمدت، جایگزینی نظام اعتبارسنجی بهجای اخذ وثیقه و مشوقهای مالیاتی را به خوبی نشان داد. در هر سه موردکاوی اثرات مخرب سیاستگذاریهای نامناسب تامین مالی نظیر وامهای بانکی، تسهیلات کوتاهمدت، ضعف سرمایهگذاریهای ریسکپذیر در کشور، عدم حمایت کافی از سرمایهگذاران بخش خصوصی، انتظار زودبازده بودن از محصولات دانشبنیان و به ویژه عدم تناسب سیاستهای حمایتی با دوره رشد شرکتهای دانشبنیان تشریح گردید. در انتها ماحصل پژوهش بهصورت یک الگوی کلی شامل راهبردهای مالی مفید و مضر در مراحل مختلف فرآیند تجاریسازی محصولات دانشبنیان ارائه گردیده است.<br />
تجاریسازی,محصول دانشبنیان,تامین سرمایه,حمایتهای دولتی,موردکاوی
https://jstp.nrisp.ac.ir/article_13876.html
https://jstp.nrisp.ac.ir/article_13876_dfaf327b7615805dec15ab6ddd1bc5e8.pdf
انجمن مدیریت فناوری و نوآوری ایران
سیاست علم و فناوری
20080840
27834476
14
1
2021
04
21
آیا ریسکهای شرکتهای دانش بنیان بیمه پذیرند؟
21
36
FA
محمد صالح
ترکستانی
استادیار گروه مدیریت بازرگانی دانشکده مدیریت و حسابداری دانشگاه علامه طباطبائی
torkestani@atu.ac.ir
10.22034/jstp.2021.13878
درکنار نقش مهم توسعه شرکتهای دانشبنیان بر توسعهپایدار کشور، این کسبوکارها همواره درمعرض ریسکهایی قرارداشتهاند که حیات و موفقیت این شرکتها را تهدید مینموده است. بههمین دلیل حمایت ازاین کسبوکارها، درایران نیز همچون سایر کشورها مدنظر سیاستگذاران وقانونگذاران بوده و در قانون حمایت از این شرکتها، صنعتبیمه بهاین حمایت مکلف شدهاست. هرچند که برخلاف نصقانون باگذشت چندین سال از تصویب، اقدامی اجرایی و عملی در سمت صنعت بیمه برای این پوشش اتفاق نیافتاده است. دراین مقاله تلاش شده با این پیشفرض که علت عمده این عدمتوفیق، عدمشناسایی صحیح و جامع از ریسکهاست، ریسکهایی که شرکتهای دانشبنیان ایرانی با آن مواجه اند شناسایی و تا حد ممکن در چارچوب ابزارهای بیمهای رایج در کشور و جهان، راهکارهایی اجرایی برای مدیریت این ریسکها ارائه گردد. پژوهشحاضر، ازحیث هدف کاربردی و ازحیث شیوه اجرا پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق مدیران شرکتهای دانشبنیان دارای مجوز و فعال بوده و از روش نمونهگیری طبقهای با انتخاب اعضای طبقهها به روش تصادفی استفاده شده است. طبقهها حوزههای فعالیت شرکتها در نظر گرفته شد. تجزیهوتحلیل این پژوهش بر اساس تعداد 175 مصاحبه از مدیران شرکت های دانشبنیان 25 استان در سال 1395 انجام پذیرفت. نتیجه حاصل از مصاحبهها، شناسایی 23 ریسک بوده است. نتایج تحقیق نشان داد اگرچه عمده ریسکهایی که شرکتهای دانشبنیان با آن مواجه اند (مانند ریسکبازار وریسکقوانینومقررات) بیمهپذیر نیستند، لیکن برای پوشش تعدادی از این ریسکها میتوان از ظرفیتهای صنعتبیمه استفاده نمود (مانند ریسکمحصولو ریسکمسئولیت). بههمین دلیل درمقاله ضمن تبیین ریسکهای شناسایی شده، درمواردی که راهکار بیمهای برای هریک از این ریسکها وجود داشت، مورد بحث قرارگرفت.<br />
کلیدواژهها: ریسک,بیمهپذیری ریسک,شرکتدانشبنیان,اقتصاددانشبنیان
https://jstp.nrisp.ac.ir/article_13878.html
https://jstp.nrisp.ac.ir/article_13878_f40c5f00c4af3e5b490247d62b00b4b8.pdf
انجمن مدیریت فناوری و نوآوری ایران
سیاست علم و فناوری
20080840
27834476
14
1
2021
04
21
ارزیابی اثر سیاستهای حمایتی بر گذار شرکتهای دانشبنیان به مرحله رشد
37
53
FA
علیرضا
اشراقِی
دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه صنعتی شریف، تهران
سیدایمان
میرعمادی
دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه صنعتی شریف، تهران
محمد
وصال
دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه صنعتی شریف، تهران
m.vesal@sharif.edu
10.22034/jstp.2021.13879
با توجه به اثرات مثبت اجتماعی و اقتصادی و به دلیل چالشهای موجود در مسیر رشد شرکتهای نوپای فناور ، دولتها سیاستهای متنوع حمایتی را در این حوزه دنبال میکنند. بنابراین، ارزیابی موفقیت این سیاستها در بهبود پیامدهای این بنگاهها یک ضرورت است. در ایران نیز از سال 1391 سیاستهایی جهت حمایت از شرکتهای نوپای فناور تحت عنوان شرکتهای دانشبنیان اجرا شده است. پژوهش حاضر با استفاده از دادههای رسمی معاونت علمی و فناوری، اثر حمایتها و این سیاستها در افزایش احتمال رسیدن شرکتهای نوپای فناور به مرحله رشد را ارزیابی میکند. نتایج تخمین مدل لاجیت نشان میدهد که معافیتهای مالیاتی، وامهای کمبهره و خدمات مشاورهای احتمال گذار شرکتهای نوپای فناور را افزایش میدهند. همچنین شرکتهای دارای محصولات بسیار پیشرفته در مقابل محصولات کمتر پیشرفته احتمال گذار بالاتری به مرحله رشد دارند. علاوهبراین نشان داده شده که شرکتهای نوپای بخش «فناوری اطلاعات و ارتباطات» بیشترین و شرکتهای بخش «فناوریهای زیستی» کمترین احتمال گذار را داشتهاند. تفاوت احتمال موفقیت در بخشهای مختلف، لزوم اولویتدهی حمایتها و توجه به سیاستهای عمودی به جای سیاستهای افقی را منعکس میسازد. حمایتهایی که بیشترین تأثیر را دارند باید در کنار بخشهایی که بیشترین اثرپذیری را دارند به صورت توأمان تحلیل شوند و انتخاب سیاست بهینه با در نظر گرفتن هر دو مؤلفه صورت پذیرد.<br />
بنگاههای نوپای فناور,چرخه عمر شرکت,سیاست نوآوری,سیاست حمایتی,ارزیابی سیاست
https://jstp.nrisp.ac.ir/article_13879.html
https://jstp.nrisp.ac.ir/article_13879_af73f926be48f3f5f0e2da865168960f.pdf
انجمن مدیریت فناوری و نوآوری ایران
سیاست علم و فناوری
20080840
27834476
14
1
2021
04
21
واکاوی قانون حداکثر استفاده از توان تولیدی، خدماتی کشور و حمایت از کالای ایرانی
55
70
FA
پریسا
علیزاده
0000-0002-8420-3838
استادیار، گروه تأمین مالی و اقتصاد علم، فناوری و نوآوری، مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور، تهران، ایران
parisa.alizadeh100@gmail.com
مصطفی
صفدری رنجبر
استادیار، بخش مدیریت صنعت و فناوری، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه تهران (پردیس فارابی)، قم، ایران
safdariranjbar921@atu.ac.ir
کیارش
فرتاش
استادیار، گروه سیاستگذاری علم و فناوری، پژوهشکده مطالعات بنیادین علم و فناوری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
10.22034/jstp.2021.13887
نبود تقاضا و بازار، از مهمترین موانع توسعه فناوری و انتشار نوآوری خصوصاً در کشورهای در حال توسعه است. این مطالعه با هدف تحلیل یکی از مهمترین تجارب قانونگذاری برای تحریک تقاضای نوآوری در ایران یعنی قانون حداکثر استفاده از توان تولیدی، خدماتی انجام شده است. تحقیق حاضر از حیث نوع کیفی بوده و تغییرات قانون مزبور را بصورت طولی با تحلیل محتوای نُسخ قانون و هفت مصاحبه نیمهساختاریافته با خبرگان بررسی مینماید. تحلیل نُسخ مختلف قانوننشان میدهد طی دو بار اصلاح به تدریج از تعداد ابزارهای سیاستی با رویکرد سیستمی کاسته شده و تعداد ابزارهای سیاستی محرک تقاضای خصوصی اضافه شده است. در بازنگری اول در سال 1391، سیاستهایمحرکتقاضایمصرفکنندگان نهایی مورد تاکید قرار گرفته، اما در بازنگری دوم در سال 1398 الگویی تقریبا مشابه با قانون سال 1375 (تحریک تقاضای کسبوکارهایبزرگتر) مشاهده میشود که حاکی از ناکارآمدی اصلاحات سال 1391 است. به صورت مشخص، نتایج این مطالعه نشان میدهد که طی این دوره سیاستگذاری، سیاستهای مستقیم تحریک تقاضا نقش پررنگتری در مقایسه با ابزارها و سیاستهایی با منطق یکپارچهسازی و هماهنگی طرف عرضه و تقاضا پیدا کرده است. همچنین، در دو نوبت اصلاح قانون، توجه به ارتقای توانمندی فناورانه و تحریک تقاضای خصوصی تقویت شده، اما ضمانت اجرایی قانون بهبود نیافته است. به علاوه، اجرای دقیق قانون جز در دوره کوتاهی در اوایل دهه 1380 شمسی، به صورت جدی در شورای اقتصاد دنبال نشده است. یافتههای این تحقیق، دلالتها و پیشنهاداتی جهت تلاشهای آتی سیاستگذاری برای توسعه صنعتی، فناورانه و نوآورانه ارائه مینماید. <br /> <strong> </strong>
سیاستهای محرک تقاضا,نوآوری,قانون حداکثر استفاده از توان تولیدی,خدماتی کشور و حمایت از کالای ایرانی,ساخت داخل
https://jstp.nrisp.ac.ir/article_13887.html
https://jstp.nrisp.ac.ir/article_13887_6a7cd1dd6adde7759329a2e844b06464.pdf
انجمن مدیریت فناوری و نوآوری ایران
سیاست علم و فناوری
20080840
27834476
14
1
2021
04
21
نقش مراکز رشد صادراتی در تسهیل ورود شرکتهای دانش بنیان به بازارهای خارجی؛ مطالعه موردی مرکز نانوفناوری ایران در چین
71
88
FA
اسماعیل
آقائی
دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مدیریت، اقتصاد و مهندسی پیشرفت دانشگاه علم و صنعت ایران
e.aghaee75@gmail.com
امیر
ذاکری
استادیار دانشکده مدیریت، اقتصاد و مهندسی پیشرفت دانشگاه علم و صنعت ایران
علیرضا
علیاحمدی
استاد دانشکده مدیریت، اقتصاد و مهندسی پیشرفت دانشگاه علم و صنعت ایران
10.22034/jstp.2021.13889
کارآفرینی بینالمللی به جستجوی فرصتهای توسعه کسبوکار در ورای مرزها میپردازد. مراکز رشد خارجی میتوانند نقش مهمی در تسهیل ورود شرکتها به بازارهای خارجی داشته باشند، اما تاکنون تحقیقات کمی به نقش مراکز رشد خارجی در بینالمللیشدن شرکتهای فناور در کشورهای درحالتوسعه پرداختهاند. هدف این مقاله، ارزیابی نقش مراکز رشد خارجی در ورود شرکتهای فناور به بازارهای خارجی است و برای این منظور، با رویکرد مطالعه موردی، خدمات ارائهشده توسط یک مرکز رشد مستقر در بازار چین به شرکتهای نانویی ایران مورد بررسی قرار گرفته است. ابتدا با بررسی پیشینه تحقیق و سپس تحلیل مضمون مصاحبه با مدیران شرکتهای استفادهکننده از مرکز رشد، خدمات مراکز رشد برای تسهیل ورود به بازارهای خارجی شناسایی و سپس اثر خدمات مرکز رشد در بهبود ریسک و کنترل شرکتها در بازار هدف بهصورت شماتیک تصویر شده و در انتها با روش تحلیل اهمیت-عملکرد، شکافهای موجود در خدمات مرکز رشد بررسی شده است. براساس نتایج تحلیل مضمون، 4 مضمون اصلی شامل انباشت دانش و یادگیری، دسترسی به شبکهها، کاهش ریسک و افزایش کنترل و تعهدات نسبت به بازار کشور هدف است. همچنین نتایج اولویتبندی 24 خدمت مورد انتظار از مرکز رشد نشان میدهد همتایابی و بازاریابی مهمترین اولویت خدمات این مرکز رشد خارجی است. عملکرد کلی مرکز رشد حاکی از بهبود شیب نمودار ریسک-کنترل برای شرکتهای مخاطب است. نوآوری مقاله در تمرکز بر ورود شرکتهای فناوریمحور برخاسته از کشورهای نوظهور به بازارهای خارجی با تسهیلگری مرکز رشد خارجی است.
<strong> </strong>
بینالمللیشدن,ورود به بازارهای خارجی,مرکز رشد,صادرات,دانشبنیان
https://jstp.nrisp.ac.ir/article_13889.html
https://jstp.nrisp.ac.ir/article_13889_fe04d3b16be7beac46c447194d09ea1d.pdf
انجمن مدیریت فناوری و نوآوری ایران
سیاست علم و فناوری
20080840
27834476
14
1
2021
04
21
الگوی خریدار-تأمین کننده در تدارکات عمومی حامی نوآوری؛ تجربه تأمین 10 قلم کالای اساسی صنعت نفت
89
102
FA
میثم
نریمانی
استادیار پژوهشکده مطالعات فناوری
10.22034/jstp.2021.13890
یکی از رویکردهای مهم در سیاست تدارکات عمومی حامی نوآوری، رویکرد خریدار-تأمینکننده است که بر تعاملات میان عرضه و تقاضا و بسترهای ارتباطی مرتبط با آن تمرکز دارد. مسأله تحقیق این است که چگونه میتوان با این چارچوب نظری، الگوی تدارکات عمومی حامی نوآوری در تجهیزات صنعت ایران را طراحی نمود؟ برای پاسخگویی به این سوال، از روش تحقیق مطالعه موردی کیفی در خصوص تجربه تأمین 10 قلم کالای اساسی صنعت نفت ایران و تحلیل مقولهمحور دادههای کیفی استفاده شدهاست. روش جمعآوری دادهها در گام اول، مستندات و گزارشهای سیاستی مرتبط با پروژه ده قلم کالای اساسی و در گام دوم مصاحبههای هدفمند و انجام مصاحبهها بهصورت نیمهساختاریافته است. الگوی سیاستی ارائهشده در این مقاله برای تدارکات عمومی حامی نوآوری تجهیزات صنعت نفت ایران با رویکرد خریدار-تأمینکننده در چهار بخش اهداف و دستور کار سیاست، ساماندهی سمت تقاضا، نظام ارزیابی تأمینکنندگان و ارتباط نهادی عرضه و تقاضا تدوین شده است. در این الگو، اولویت توسعه فناوری بر تأمین، نظام خرید مبتنی بر استانداردگذاری و فهرست تاییدشده، الگوی ارزیابی فناورانه و نیز تأمین مالی مجزا و اصلاح قوانین مربوط به مناقصات و خرید دولتی مورد توجه قرار گرفته است.
<strong> </strong>
تدارکات عمومی حامی نوآوری,سیاست نوآوری,تجهیزات صنعت نفت,ابزارهای سیاستی
https://jstp.nrisp.ac.ir/article_13890.html
https://jstp.nrisp.ac.ir/article_13890_b2533fc198327b1687d2736551258ff6.pdf